Mijn eigen koning worden XL.
Steeds weer kom ik er achter dat "Happiness does not depend on outward things, but on the way we see them" (Leo Tolstoy). Wat de ene persoon gelukkig maakt, maakt de andere ongelukkig. Neem bijvoorbeeld de lente: voor de één heerlijk, maar een ramp voor iemand met allergie voor gras en pollen. Je geluk komt voort uit hoe je iets ziet, en niet uit wat je ziet. Binnen een gezin kunnen de verschillende familieleden zich ieder gebeurtenissen uit het verleden anders herinneren, ondanks het feit dat ieder lid in principe hetzelfde heeft meegemaakt. Binnen een afdeling kan de ene werknemer elke dag met veel plezier beginnen, terwijl het voor de ander een lijdensweg is. En zo kan ik nog veel voorbeelden noemen.
In een eerdere blog (Ik doe het (me)zelf aan, blog nummer III) raak ik dit onderwerp ook al aan. Ik vind het zo intrigerend, dat 'de chemie' in ieder mens in staat is om een ander beeld achter te laten van een gebeurtenis. En het mooie is dat het voor elk individueel persoon 'waar' is; jijzelf als subject maakt iets mee, wat jij met je eigen 'kleurenpalet' inkleurt op jouw manier. En nog spannender wordt het, als je als mens in de loop van de jaren verandert, om welke reden dan ook, zelfgekozen, of onbewust. Stel dat die hooikoorts over gaat en je volop geniet van het moment dat de natuur volop bloeit. Wat doet dat met je herinnering aan vroegere lentes? De herinnering aan je hooikoorts blijft natuurlijk, en hoe vervelend elke lente was. Maar zijn de kleuren van het plaatje inmiddels toch niet anders dan voorheen? En hoe goed ben je in staat om die beelden van nu te vergelijken met de beelden van voorheen? We bevinden ons immers op een dynamische schaal, het is geen zwart-wit overgang van de ene inkleuring naar de andere.
En terwijl ik dit schrijf besef ik me hoe lastig het ook is om jezelf bewust te zijn van dat 'inkleuringsproces'; het gebeurt de hele tijd, met alles wat je ziet en meemaakt, zowel in positieve als in negatieve zin. Dus eigenlijk komt het er dus op neer dat we zelf verantwoordelijk zijn voor de set met kleuren die we toepassen op het beoordelen van wat we zien, wat we meemaken. De basisset met kleuren die we in huis hebben, is gevormd in de loop van ons leven, en staat onder meer garant voor ingesleten patronen. Door ons hiervan bewust te zijn, zijn we in staat het kleurenpalet naar onze eigen smaak te veranderen. Dat is wel even wat anders dan de woonkamer restylen trouwens...
En daar doorheen doet zich ook nog het fenomeen voor dat op sommige dagen (of periodes) de kleur geel op is, en dat we op andere groen missen. En heel soms zien we helemaal geen kleuren, en is alles zwart en wit, of grijs. Hoe dan ons kleurenpalet weer aan te vullen? Ook dat is voor ieder mens weer anders; de één maakt een wandeling, de ander leest een boek of luistert muziek, en de volgende gaat dansen; zoveel mensen, zoveel mogelijkheden. In feite betekent dit het jezelf weer kunnen opladen (ook weer een eerdere blog die daar aan raakt: Vuurkracht, nummer XIII).
Tja, en dit hele verhaal op zich is ook weer iets wat je als een uitdaging kunt zien, maar ook als iets waar je niet aan wilt denken :-) .....Wie kleurt er lekker mee?!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten