Mijn eigen koning worden LIV.
Zowel vorige maand, als gisteren en vandaag kwam ik op verschillende manieren uitgebreid met het begrip 'flow' in aanraking en nu ik me goed heb geïnstalleerd om een blog te schrijven, besefte ik me opeens dat het tijd is om weer eens een hernieuwde kennismaking met dit fenomeen te hebben. Flow was jaren terug een trendy woord, overal hoorde je het te pas en te onpas opduiken. Er is zelfs een tijdschrift dat zo heet (wat ik dan trouwens wel weer een heel leuk tijdschrift vind). Het leek er bijna op dat je er niet bij hoorde als je je flow niet vond. Ik kreeg er op een gegeven moment een beetje de kriebels van en verbande het min of meer uit mijn vocabulaire.
Nu ben ik net het boek 'awaken the giant within' van Anthony Robbins aan het lezen, en hij geeft aan dat de woorden die je gebruikt veel zeggen over wat je voelt. Dus als ik het woord 'flow' niet gebruik, zal ik het waarschijnlijk ook moeilijk ervaren....is dat even balen...of nee, wacht, het is een eye-opener (haha, ook een les uit hetzelfde boek: gebruik je pijnmomenten om vooruit te komen). Dit is misschien wel waarom dingen mij zoveel energie kunnen kosten: ik zit dan gewoon niet genoeg in mijn flow, mijn stroom. Kennelijk ben ik goed in dwarsliggen in de stroom, maar ik ben bang dat ik dat niet bewust doe!
De definitie volgens Wikipedia is dat "Flow refereert aan een mentale toestand waarin een persoon volledig opgaat in zijn of haar bezigheden. Flow wordt gekenmerkt door op de betreffende acties gerichte energie en activiteit, volledige betrokkenheid daarbij, alsmede het feit dat men de activiteiten succesvol uitvoert. Belangrijkste theoreticus achter dit concept is de Amerikaanse psycholoog Mihaly Csikszentmihalyi". Vergelijk het met een kind dat onafgebroken met Lego zit te spelen en elk besef van tijd en omgeving kwijt is.
En wat is dan het 'nut' van flow? Waarom zouden we dat willen nastreven? Misschien geeft het stellen van de vraag wel aan dat er niet genoeg flow wordt ervaren door degene die hem stelt! Het antwoord lijkt me evident: als je je in een staat van flow bevindt, valt alles op z'n plek, je bent helemaal gefocust op datgene waar je mee bezig bent, alles lijkt mee te werken, en na afloop vraag je je af hoe het kan dat jij datgene hebt gedaan. Het mooie is, hoorde ik vandaag weer, dat jij degene bent die iets neerzet, jij geeft vorm aan iets dat zich door jou wil manifesteren. Eigenlijk is de enige stap die je hoeft te zetten een volmondig 'ja' te zeggen tegen datgene, een totaal committent.
En het lastige is, dat je op een gegeven moment 'weet' dat je iets wilt doen, en dat dan onmiddellijk je ratio zich er mee gaat bemoeien. En dan kan het volgende gebeuren: je ratio werpt allerlei beren en wolven op de weg (je kunt het niet, want je hebt dit nog nooit gedaan, het is te duur, te ver, te groot, te complex, etc etc). Op die manier gooi je brandstof in het 'angstvat'. Of je probeert je ratio in lijn te krijgen met het weten dat je hart je eigenlijk ingeeft. Dus zeg letterlijk 'ja' en vraag je je niet af hoe. En wat vinden we dat meestal moeilijk, ik wel tenminste!
Hoe dan toch die flow te gaan ervaren? Flow is niet te plannen en niet logisch te beredeneren. Het 'enige' dat nodig is, is het aanwezig zijn in het hier en nu. Als we in ons hoofd zitten, zijn we met het verleden of de toekomst bezig. Het hoofd is prima, als tool, maar het hart is de bron waaruit alles ontstaat. Als we alles alleen maar willen controleren met ons hoofd, gaan we op een machine lijken. Het gelukkig zijn in het moment is het begin, de rest volgt vanzelf. Of, zoals Amir Zoghi het zo mooi stelt: "you're always free to be you, to love and to be loved". Het staat er zo simpel, maar hoe weerbarstig kan soms de praktijk zijn...genoeg uitdaging dus!
