Mijn eigen koning worden LXIV.
Het valt mij op dat het kennelijk makkelijker is om met andere mensen te praten over negatieve gebeurtenissen, dan over positieve. Hoe vaak begint er niet iemand een gesprek over iets dramatisch, wat dan weer leidt tot een verhaal over een andere verschrikkelijke gebeurtenis. En voor je er erg in hebt zit je midden in allerlei rampverhalen. Heel herkenbaar, denk ik, en vermoedelijk ook meer bij vrouwen dan bij mannen. Je moet eens opletten wat er dan gebeurt, met je eigen energie en de sfeer in de groep waarin je je bevindt.
Dat houdt me al tijden bezig en ik zie het ook terug in kranten en journaals; vrijwel alle nieuws betreft iets verdrietigs, iets zorgwekkends, of iets negatiefs. Waarom doen we dat op zo'n brede schaal? Is dat een stiekeme hang naar slachtofferschap, of een zucht naar drama? Of valt onze eigen situatie dan uiteindelijk juist wel mee en geeft het ons een reden om weer zelfvoldaan naar eigen huis en haard terug te keren? Ik ben geen psycholoog, maar ik krijg de neiging daar eens wat over op te zoeken.
Zijn we ons dan wel bewust van het gegeven dat iets wat je aandacht geeft, groeit?! Dus, alleen maar focussen op negativiteit, geeft....nog meer negativiteit. En dat is dan nog los van het feit dat het soms ook maar net is hoe je er tegen aan kijkt (zie mijn eerdere blog " wat is pech en wat is geluk"); je kunt er soms over twisten of iets dramatisch toch eigenlijk nodig was om uiteindelijk iets moois te bereiken. Voorbeelden te over.
Moet je dan gewoon alle negativiteit de rug toe keren? Nee, natuurlijk niet! Ik denk meer aan het je bewust worden van processen die zich afspelen. Dus dat je in een gesprek merkt als er een negatieve spiraal ontstaat. En dat je je dan beseft dat je daar in mee kan gaan en je voelt wat dat met je doet. Dan kun je er alsnog voor kiezen om de energie om te draaien, door een relativerende opmerking te maken, een doos humor open te trekken, of met creativiteit met de situatie om te gaan. Lastig soms, maar ik houd wel van een experimentje :-)
Ik denk dat het belangrijkste is, dat we ons niet laten meesleuren in de maalstroom van negativiteit, die om ons heen wordt uitgezonden. Na het doorleven van het effect van bepaalde gebeurtenissen op jouw gevoel, kun je iets vaak (uiteindelijk) in een veel breder perspectief plaatsen. Het is crisis? Als geld het belangrijkste op deze wereld is, misschien wel. Maar als we een andere indicator nemen, bijvoorbeeld de groei van het aantal mensen dat nu Mindfulness beoefent, dan geeft dat een heel ander beeld. Een kwestie van goed afstemmen van je 'ontvanger'?
