Mijn eigen koning worden III
Gisteravond genoot ik van de cd 'the bends' van Radiohead. Typisch muziek die ik niet vaak luister, maar als ik dat doe, geniet ik er ook echt van. Eén nummer trof me speciaal: Just. En het ging me om de tekst: "you do it to yourself, you do, and that's what really hurts. You do it to yourself, just you, you and no-one else, you do it to yourself."
We (ik!) zijn geneigd om altijd eerst naar anderen te kijken, naar de omstandigheden, als dingen in ons leven niet gaan zoals we vinden dat ze moeten gaan. Als hij niet altijd te laat kwam, dan zou ik nooit zo gestressed zijn...Als de winter niet zo lang duurde, zou ik me al lang fitter voelen...En zo kunnen we allemaal onze eigen voorbeelden bedenken. We voelen ons gestrest, niet fit, kortom niet zoals we ons willen voelen, vanwege externe factoren. Of zien we nu toch niet iets heel belangrijks over het hoofd...?!
Wie 'beslist' eigenlijk om gestrest, niet fit, etc te zijn? Wat mij helpt in dit soort omstandigheden, is mezelf de vraag te stellen: zou mijn buurvrouw in mijn plek ook zo reageren? Meestal is het (toch wel ontluisterende) antwoord ontkennend. Wat dus betekent dat het aan mijzelf ligt. Kennelijk beslis ik zelf hoe ik reageer! Au...you do it to yourself, and that really hurts!
Ik vind dit ook een onderdeel van het koning worden, het 'knopje' te vinden waarmee je je reacties en je gevoelens kunt beïnvloeden. En dan bedoel ik zeker niet dat alle emoties dan maar weggemoffeld moeten worden! Soms is het nodig even goed te voelen dat er boosheid, verdriet of wat dan ook is. Dat is ook het luisteren naar jezelf, waar ik het gisteren over had. De kunst is te zien en te accepteren dat deze gevoelens er zijn, hoe deze een plek te geven en wat er mee te doen.
