Mijn eigen koning worden LXVII.
Hij is er, het droomboek voor de koning; 6500 mensen hebben bijgedragen aan inspiratie voor onze koning. Ik heb het even gemist dat je daarvoor een inzending kon doen, anders had ik vast wat van mijn inspiratie gedeeld. Gelukkig staan er een heleboel mooie dromen in, die ik ook deel. Bijvoorbeeld de droom van Pierre Wind, die pleit voor voedingslessen op alle basisscholen. Hij wil bewustzijn brengen over de noodzaak van goede voeding en beweging. Mijn droom daarin gaat nog veel verder, maar alle lange wegen beginnen met een eerste stap.
Bijna honderd pagina's gevuld met prachtige ideeën. Hier zou een mooi meerjaren beleidsplan voor Willem Alexander kunnen liggen, ware het niet dat de koning heden ten dage niet heel veel meer in de melk te brokkelen heeft. Het koningschap anno nu in Nederland heeft eigenlijk alleen nog een protocollaire functie.
Of is onze koning toch meer dan dat? Moeten we even de ratio en alle politieke partijen die het koningshuis willen afschaffen overstijgen en proberen te voelen wat een koning betekent voor een land, voor de mensen die er wonen? De rol en functie van een koning ligt namelijk meer onderhuids. Paul Schnabel, oud-directeur van het Sociaal Cultureel Planbueau, sluit het boek daar heel mooi mee af, door te stellen dat de koning het symbool is van de onderlinge verbondenheid van Nederlanders. Willem-Alexander gaf zelf ook al aan op de dag van zijn inhuldiging, te willen aanmoedigen en verbinden.
De koning dus als rolmodel voor het eigen koningschap, het thema ook van mijn blogs. Hij moedigt de mensen aan om zich te verbinden. Verbinding met jezelf en met de ander. We zijn tenslotte allemaal uniek en samen deel van een groter geheel. Alleen daarom al ben ik een fan van het koningshuis. Ze hebben geen makkelijke taak, maar wel een hele bijzondere, en belangrijke.
Er doet zich wat dat betreft een grappige paradox voor in dit prachtige droomboek, wat heel zwart-wit wordt weergegeven in de volgende uitspraak:
Everyone thinks of changing the world
But no one thinks of changing himself
Leo Tolstoy
