Mijn eigen koning worden XXVI.
Vanwege gebrek aan inspiratie en energie, blog ik vandaag een inspirerend verhaal dat ik laatst via Twitter oppikte en dat zo mooi de beperkingen van ons oordeel laat zien:
Een boer woont in een arm dorpje. Hij wordt door iedereen beschouwd als rijk, want hij heeft een paard dat hij gebruikt om mee te ploegen. Op een dag gaat het paard ervandoor. Zijn buurman vindt het vreselijk, maar de boer zegt alleen maar: “Wat is pech en wat is geluk?”
Een paar dagen later komt het paard terug. Het brengt ook nog een wild paard mee. Zijn buurman vindt dat de boer veel geluk heeft gehad, maar de boer zegt alleen: “Wat is geluk en wat is pech?”
De volgende dag probeert de zoon van de boer op het wilde paard te rijden. Het paard werpt hem af en de zoon breekt een been. De buurman toont zijn medeleven, maar de boer zegt opnieuw: “Wat is pech en wat is geluk?”
Een week later komen militairen naar het dorp om jonge mannen te recruteren voor de verplichte dienst. De zoon van de boer willen ze niet hebben vanwege zijn gebroken been. De buurman laat weten dat hij toch wel geluk heeft gehad, maar de boer zegt weer: “Wat is geluk en wat is pech?”
(Zie ook: http://www.voorpositiviteit.nl/176-is-geluk/)
