Mijn eigen koning worden XXV.
Uitgeput na een dag vol indrukken in de Efteling, vraag ik me af waarom we en masse zo'n pretpark bezoeken. Hoewel, voor sommigen is het een bezoeking :-) Ik moest er ook jaren niets van hebben en mijn kinderen werden meewarig aangekeken als ze vertelden dat ze nog nooit in de Efteling waren geweest. Maar, soms is het goed eens van je principes af te stappen, en zo togen wij vanmorgen in een touringcar vol met buurtgenoten op weg naar Kaatsheuvel.
We hadden geluk met het weer en met het relatief lage aantal bezoekers, dus dat begon al goed. Omdat ons gezin een mix is van 'durfallen' en -laten we zeggen- voorzichtigere types, splitsten we ons na de droomvlucht op; de ene helft ging griezelen en gillen in allerlei attracties met een hoog desoriënterend karakter, terwijl de andere helft ging genieten van de magie van mooie vergezichten, sprookjes en meerkoetnestjes aan de waterkant.
En zowaar, ik ben gaan begrijpen wat al die mensen er toe brengt om zo'n massa-activiteit op te zoeken. Want wat was het heerlijk om me mee te laten voeren naar een droomwereld, gevuld met elfjes, kaboutertjes en mooie natuur; mijn ratio die me normaal gesproken voorhoudt dat het allemaal nep is, had ik op de parkeerplaats achtergelaten (volgens mij komt dat onder meer doordat je begeleid door muziek naar het mooie entreegebouw loopt), dus ik keek rond met de blik van een kind; heerlijk!
Toen we nog kind waren was onze wereld nog veel meer gevuld met magie dan nu we volwassen zijn; Sinterklaas en de Paashaas waren levensecht, sprookjes leefden en de grotemensenwereld was nog ver weg. En wat was dat een heerlijke, zorgeloze tijd. Maar kleine mensen worden groot en helaas verliezen we dan vaak het meeste van de magie uit onze kindertijd. Behalve in de Efteling, daar kunnen we dat weer voelen, als we willen. En omdat alléén de magie een beetje soft is, is de combinatie met kicks krijgen een hele logische: een ander gevoel uit de kindertijd is de euforie van het overwinnen van iets; de eerste keer fietsen zonder zijwieltjes, het halen van je zwemdiploma, van de hoge duikplank durven, je eerste vriendje, etc.
Dan rijst bij mij de vraag: kennelijk hebben we dus toch de behoefte deze magie en 'kicks' te ervaren, waarom proberen we dat dan niet in ons dagelijkse leven voor elkaar te krijgen?! Dus niet alleen via Efteling, reizen naar verre oorden en spannende activiteiten zoals bijvoorbeeld bungee jumpen. Het antwoord is volgens mij omdat dit innerlijke activiteit van ons vergt. Het is vele malen gemakkelijker dit 'passief' te ondergaan op boven beschreven manieren, dan om in jezelf op zoek te gaan naar de manier waarop jij zelf de magie en de 'kicks' in je leven (terug) krijgt. Het klinkt ook veel leuker op Facebook of bij een verjaardag om te vertellen van je bezoek aan de Efteling, dan opgewonden te vertellen dat je vandaag de rododendrons betoverend mooi hebt zien bloeien en dat dat je een 'kick' gaf...
