Mijn eigen koning worden IV
Vandaag was ik naar zee met ons gezin. Een heerlijk dagje uitwaaien en genieten van het onophoudelijke geruis van de golven, de onuitputtelijke speel- en graaflust van de kinderen en heerlijk ontspannen een boekje lezen in de luwte van ons strandtentje. Ideale situatie om de film van ons avondje bioscoop gisteren te 'verteren'.
Nachttrein naar Lissabon, naar het boek van Pascal Mercier, is een prachtige verfilming van het indringende verhaal over een leraar oude talen, die eerst een vrouw redt en vervolgens een totaal onverwachte stap in zijn leven zet. Een zoektocht naar het waarom van gebeurtenissen en wendingen in levens van mensen, in de historische setting van het Portugal onder de dictatuur van Salazar. Het boek maakte destijds al enorme indruk op mij, en de film doet daar met alle beelden nog een schepje bovenop.
Intrigerend om te zien hoe de andere hoofdpersonen als jonge mensen al duidelijke ideële en morele keuzes maken, al dan niet gedwongen door de omstandigheden. En al dan niet met het besef van de gevolgen van hun keuzes en acties. De hoofdpersoon van nu, de leraar, stelt zichzelf aan het einde van de film dezelfde vraag als die ik mezelf vaak stel (mezelf met anderen vergelijkend): als je kijkt met hoeveel vitaliteit en moed deze mensen hun levens leidden, wat stelt mijn leven dan eigenlijk voor...?
Het antwoord op deze vraag is de film zelf. Dit had even tijd nodig om in mijn bewustzijn te komen. Deze 'saaie' hoofdpersoon vormt het ontbrekende puzzelstukje in de levens van alle nog levende hoofdpersonen en is daarmee van onschatbare waarde, zonder dat hij zich dat zelf beseft als hij bezig is met zijn zoektocht. Mij werd duidelijk: wie ben ik om te oordelen dat wat ik doe van weinig nut is voor 'de wereld'...Ik kan niet de hele puzzel overzien!
De hoofdpersoon volgt zijn intuïtie en daarmee neemt zijn leven een onverwachte wending. Wij zijn allemaal zo vertrouwd met het volgen van onze ratio, dat onze intuïtie als 'TomTom ' niet vaak door ons vertrouwd wordt, terwijl uit bovenstaande blijkt dat de ratio het nooit allemaal kan weten en kan overzien...Het is voor mij het tonen van moed om de intuïtie op te zoeken en een prominentere plek in mijn leven te gaan geven. Met gebruik van de ratio als goede intuitie-analist. Over koningschap gesproken!
